یک درددل شخصی
خدارا سپاس می گویم به خاطرهمه چیز
با عمل سخت آنوریسم مغزی هنوز زنده ام
با دیابت وکلسترول
ازاین غمگینم که نمی توانم مشکلی حل کنم.به جای اینکه گرهی بازکنم .خودم گره می شوم.باید تحت نظرپزشک باشم واسکن هم بروم که این ازهمه سخت تراست.
خوشبختانه اطرافیان خوبی دارم که مرا شرمنده می کنند.وبه من خیلی محبت دارند.همین جا ازهمه آنها تشکر می کنم.
  یک دختر دارم ودختران دیگری که واردزندگیم شده اند.خیلی درکم می کنند.وهمیشه برزخمهایم مرحم بوده اند.
ویکی ازنکات مثبت زندگیم این است که نه حسودم ونه موردحسادت واقع می شوم واین درزندگی به من آرامش می دهد.
آرامش دیگرم ازاین است که ازسخنان فی البداهه.دیگران برداشت نمی کنم.آروزمی کنم خداوندبه همه زندگی آرام(فکری واجتماعی)عطا فرمایدوهمچنین فرزندان صالح وسالم وموفق که گلی ازگلهای بهشتند.